Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Εργασιακός Λήθαργος

Πολλές φορές η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, μοιάζει σαν καταιγίδα.
Μας καταβρέχει και ξεπλένει την ματιά μας και πραγματικά θέλω μας.
Αρκεί για να συνέλθουμε από τον εργασιακό μας λήθαργο.

Η απόφαση πάρθηκε.
Σήμερα, 22/09/08.

Πάντα όταν ρίσκαρα, και έκανα αυτό που λέει η καρδιά μου, το θέλω μου και ο χαρακτήρας μου, πέτυχα.
Στην δική μου σφαίρα της επιτυχίας βέβαια.
Ποτέ όμως δεν μετάνιωσα, και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος με τις επιλογές μου.

Θα ξεφύγω από τους λίγους που το παίζουν κάποιοι.
Από τους αυλικούς που στηρίζονται στην «καλή» τους εικόνα προς τα πάνω χωρίς ίχνος πρωτοβουλίας και πυγμής.
Χωρίς ντομπροσύνη και χωρίς αρχίδια για να βοηθήσουν αλλά και να βοηθηθούν ταυτόχρονα.

Δεν αξίζει τον κόπο.
Και τουλάχιστον από κόπο, κανείς δεν μπορεί να μου πει τίποτα.
Το «μαγαζάκι» έγινε γραφείο.
Οι δουλειές δεν γίνονται κάτω από το τραπέζι πια, αλλά φανερά και ξάστερα.
Οι επιτυχίες, για όσους μπορούν να τις καταλάβουν, πολλές και χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Θα κυνηγήσω το διαφορετικό, το νέο, το άλλο.
Αν θα πετύχω?

Σίγουρα.....

Στα αρχίδια μου αν σας νοιάζει ή όχι.

Τουλάχιστον θα απαλλαγώ από εσάς.....

ΝΚ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, γιατί τόση ένταση και οργή στο κείμενο σου, υποτίθεται απ' ότι γράφεις δεν φοβάσε να κάνεις τις επιλογές σου και την επανάσταση σου, τι πρόβλημα έχεις εξήγησε μας.