Αφιερωμένο στους 30+ (part#1)

Για κάποιο λόγο σήμερα αναπόλησα την τηλεόραση πριν 20 χρόνια. Τότε που περιμέναμε και εγω και ο αδερφός μου το απογευματάκι να ξεκινήσει το πρόγραμμα της ΕΡΤ. Τότε που τρέχαμε γρήγορα-γρήγορα να ανοιξουμε την τηλεόραση πριν εξαφανιστει το ασπρόμαυρο ρολόι της οθόνης και που τύχαινε τις περισσότερες φορές να έχει σφουγγαρίσει η μάνα μου και να ουρλιάζει που πατάμε. Τίποτα όμως δε μας ένοιαζε!

Δεν χάναμε τίποτα, ολα τα βλέπαμε...

Θυμάμαι:


• την ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ, με τον Πίκο Απίκο, το δαιμόνιο δημοσιογράφο που έψαχνε να βρεί τον Μανώλη το μανάβη! Με τον Αιμίλιο το μήλο και τη Μάτα τη ντομάτα!






•του ΚΟΥΤΙΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, που αν και τότε με τρόμαζε κάπως η Παρασκευούλα δεν έχανα ποτέ επεισόδιο! Μπορεί να μην θυμάμαι τι έφαγα εχθές αλλά το

«Φα διεση ο Φιογκος κι ο Ρουχλας ειναι Λα
ο Σεβαστιανος διηγειται στη γραμμη του Σι
και στο Μι τραγουδαει παραμυθια η Μελια» το θυμάμαι!




• τον ΓΟΥΝΤΥ ΤΟΝ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ! Συναγωνιζόμασταν κιόλας στο σχολείο ποιος θα κάνει πιο επιτυχημένα τον ήχο, κραυγή, τραγούδι του (όπως θέλετε πείτε το).




• την CANDY-CANDY! Αυτην την ώρα ο αδερφός μου έφευγε γιατι «ήταν μόνο για κορίτσια» και ευτυχώς που υπήρχαν μόνο δύο κανάλια γιατι μάλλον θα είχαμε τη μάχη του τηλεκοντρόλ.





• τον NILS HOLGERSON, ο μικρούλης που ταξίδευε πάνω σε μια τεράστια χήνα!







• τον SPORT BILLY! Πίστευα οτι υπάρχει πραγματικά τσάντα σαν τη δικιά του!







• τα ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, που λυπόμουν το μαύρο ανθρωπάκι γιατι δεν το κάνανε παρέα, αλλά ευτυχώς στο τέλος χορεύανε όλοι μαζί.








• τον ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑ, που τον θεωρούσα πολύ κωλόφαρδο! Όλα καλά του πήγαιναν!










• τον ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ, που αγόρασα το βιβλίο για να ξέρω τι θα γίνει παρακάτω... Τι ενθουσιασμός!









Θυμάστε κάποιο άλλο?